Jest to współcześnie najlepiej udokumentowana metoda oparta na dowodach naukowych. Jest to metoda biomechanicznego badania i leczenia zaburzeń mechanikimc kręgosłupa, oraz zespołów bólowych, schorzeń stawów obwodowych i kończyn, spowodowanych zaburzeniem mechaniki. System McKenziego jest metodą fizjoterapeutyczną. Jednym z najczęstszych wskazań do stosowania metody McKenziego jest dyskopatia. Metoda sprawdza się także w innych zaburzeniach mechaniki - zespół dysfunkcyjny i posturalny wg McKenziego.

Metoda zawiera część diagnostyczną i terapeutyczną. Po ustąpieniu objawów - koncentruje się na profilaktyce. Wartość diagnostyczna metody McKenziego została w pełni potwierdzona, licznymi badaniami naukowymi. Ze względu na wysoką skuteczność i powtarzalność wyników części diagnostycznej metody McKenziego, jej stosowanie jako pierwszej, wydaje się być celowe dla określenia przyczyn dolegliwości. Metoda Mckenziego sprawdza się w sytuacjach, w których inne metody fizjoterapeutyczne nie mają zbyt wiele do zaoferowania - np.: skolioza reflektoryczna, kręcz karku (mogą wystąpić w przebiegu dyskopatii). Istotą metody jest to, że pozwala ona wielu pacjentom, samodzielnie, po odpowiednim wyedukowaniu, radzić sobie z bólem.

Jest specjalistyczną metodą diagnostyczno – terapeutyczną, której celem jest podniesienie efektywności zabiegu, ograniczenie mulliglub zniesieniedolegliwości bólowych, uzyskanie utraconego zakresu ruchu. Na metodę składa się bardzo duża ilość różnorodnych technik, m.in. mobilizacje kręgosłupa szyjnego, piersiowego i lędźwiowego, stawów krzyżowo-biodrowych i klatki piersiowej (mobilizacje - sposoby uruchamiania stawów, w celu ich prawidłowego działania), manipulacje (działania zmierzające do przywrócenia właściwego ustawienia względem siebie przesuniętych powierzchni stawowych. Nieprawidłowe ustawienie wywołuje ból i zmiesza zakres ruchomości w stawach), trakcje - działanie, które w wyniku przyłożonej siły zewnętrznej (np. ręce terapeuty), prowadzi do oddalenia od siebie powierzchni stawowych, tworzących staw.

Proprioceptywne nerwowo-mięśniowe torowanie ruchu jest metodą fizjoterapeutyczną, której celem jest przywracanie utraconej funkcji.

Celem metody PNF jest ponowna nauka (tzw. reedukacja) lub odtworzenie konkretnej funkcji ruchowej, utraconej w wyniku choroby. Jest to kompleksowa terapia, oparta o najnowszą wiedzę i osiągnięcia z dziedziny neurofizjologii.

• Metoda PNF znajduje zastosowanie w bardzo wielu jednostkach chorobowych, głównie z dziedziny neurologii i ortopedii. Leczenie ukierunkowane jest na odzyskanie utraconej w wyniku procesu chorobowego funkcji ruchowej


• Program rehabilitacji, ustalany jest na podstawie badania i dobrany jest indywidualnie do aktualnych możliwości pacjenta. Fizjoterapeuta posiada bogaty wachlarz technik, umożliwiający mu dobranie możliwie efektywnej formy ćwiczeń


• Metoda PNF, to przede wszystkim filozofia, czyli pewien ogół zasad pracy z pacjentem, który umożliwia efektywne osiągnięcie celu - powrotu do zdrowia

Metoda uaktywniająca proces zdrowienia organizmu przy użyciu specjalnych elastycznych plastrów. Poprzez swe oddziaływanie mechaniczne unoszą nieco skórę, tworząc pod nią więcej przestrzeni, co usprawnia przepływ krwi żylnej i limfy oraz zmniejsza kompresje na receptory bólowe. Dzięki specjalnym właściwościom w zależności od aplikacji wspomagają lub rozluźniają mięśnie. Celem tapingu jest osiągniecie możliwie największego zakresu ruchów w stawach poprzez oddziaływanie na mięśnie, powięzie, stawy, układ limfatyczny i nerwowy

Jest metodą łącząca diagnozę i terapię tkanek miękkich (mięśni, powięzi, więzadeł, ścięgien). Stosowana jest ona w dysfunkcjach i urazach tkanek miękkich.

Masaż polega na sprężystym odkształcaniu tkanek. Dzięki niemu nabierają one sprężystości i poprawia się krążenie krwi w organizmie. W gabinecie oferowane będą następujące formy masażu: